Świat do którego mam czelność Was zaprosić, to universum zbudowane z trosk i lęków, które towarzyszą mi na co dzień. To czego nie potrafię wykrzyczeć poprzez swoje codzienne //ja// zapodaję Wam tu z glitchowym tuningiem i delikatnym dystansem. Przestrzeń wystawy, która zavirusuje Was niepokojem, to paradoksalnie moja terapeutyczna, intymna chill-strefa. Ten disorder, którym Was zbombarduje mocno kotwiczy w głębi mojego serduszka. Nie będzie lekko. Nie będzie ładnie. Będzie ciężko. Będzie brudno. Zapomnij, że nie wchodzisz na własną odpowiedzialność. Ja nie biorę jej nawet za siebie.
Wyjątkowe podziękowania za naukę, inspirację oraz opiekę artystyczną dla: prof. dr hab Marka Szyryka, osoby, które również pragnę wyszczególnić w moich podziękowaniach:
prof. dr hab. Janusz Tylman, 
prof. dr hab. Marek Poźniak, 
wykładowcy oraz pracownicy Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej,
Konrad Górecki, 
Damian Kupczyk, 
Kinga Kanecka, 
Włodzimierz Petruszka, 
Julita Delbar,
Inga Sienkiewicz, 
Mateusz Oczy Mielczarek, 
Milena Anna, 
Krzysztof Janikowski, 
Flavia Flav Samosionek, 
Łukasz Wandachowicz,
Grzegorz Gsound Balcer,
Debora Sass, 
Ewelina Chmielewska, 
Adam Klimczak,
Galeria Wschodnia, 
Kamil Yakuzowski,
Xue Yang, 
Anastasja Black, 
a przede wszystkim rodziny Staniewiczów i Morawskich.
Bez tych osób dyplom i wystawa finiszująca ten wyjątkowy dla mnie okres nie miałaby miejsca. Dziękuję za zaangażowanie, wsparcie artystyczne, emocjonalne, psychologiczne, logistyczne, merytoryczne, ale również pomoc w kwestiach technicznych, niezliczone rady, pomysły, inspiracje, za czas i za to, że po prostu jesteście w tym ze mną!!!

Podczas wernisażu pokażemy w eksperymentalnym live mój trashowy materiał video z usterkowymi dźwiękami Maćka Ożoga.