Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Po trzech miesiącach w Genewie, spędzonych na nauce i eksperymentowaniu z oprogramowaniem Supercollider zastosowanym do jego saksofonowego solo Lignes, Sébastien Branche, francuski artysta mieszkający w Lipsku, będzie pracował przez tydzień w Łodzi nad nową instalacją.
Tym razem skupi się na wzajemnym oddziaływaniu między brzmieniem wewnątrz i na zewnątrz instrumentów muzycznych, Jak brzmi pokój we wnętrzu gitary? Jak w pokoju możemy odtworzyć brzmienie z wnętrza saksofonu?
Nie jest jeszcze jasne jakie będą odpowiedzi i jaki znajdą wyraz w performatywnym utworze na saksofon solo. Ale to są ścieżki, którymi Sébastien będzie podążał w nadchodzącym tygodniu.
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Paweł Kwaśniewski (Warszawa) – obchodzi w tym roku 35-lecie pracy artystycznej. Artysta, producent filmowy i tv, youtuber. Od 1984 roku zrealizował ponad 300 performance'ów wystawionych w muzeach, centrach sztuki i galeriach w ponad 60 krajach na 5 kontynentach.
"(…) Kwaśniewski to ktoś odrębny w sztuce polskiej i europejskiej. Posługuje się ironicznym, absurdalnym, równoległym komentarzem do działań realnych i ta konstrukcja performance jest stała. Zarówno komentarz i akcja przybierają różne formy, niektóre z nich czasem się powtarzają. Kwaśniewski mówi o sobie, o sztuce, o różnych formach przetrwania, mówi o tym, ile go kosztuje sztuka, pośrednio mówi także o zakłamaniu w sztuce. Dość często jednak opowiada wymyślone przez siebie surrealistyczne, bajkowe, absurdalne opowieści w formie ronda, powtarzające się zdania, sytuacje i obrazy z narastającymi zmianami. Zmusza uczestnika performance do podążania za jego wyobraźnią. Dowcip, absurd, bezradność i towarzysząca temu niekontrolowana reakcja rzeczy materialnych są performerską całością. Paweł Kwaśniewski jest jednym z nielicznych artystów na świecie, którzy potrafią mówić autoironicznie o swojej twórczości i, o swoich błędach performerskich podczas dziejącego się na żywo performance. Jest artystą, który odziera sztukę z jej mitotwórczychwłaściwości. (...)"
(Dr Małgorzata Kaźmierczak, 2014)
"Jest artystą kompletnym. Nie, nie performerem, nie poetą, nie reżyserem. Jest artystą kompletnym. Opowiada o swojej historii, a my poznajemy historię świata. Opowiada bajki, a my w nie wierzymy, jakby nam ktoś założył analogowy hełm VR. Oszczędny i prosty w formie, która w swoim chaosie przybiera kręgi nieznośnej spełnialności. Mówi, że kocha linię prostą, a zatacza kręgi, jak w Bolero. Ale przede wszystkim my, widzowie, mamy z nim niezwykły kontakt. O, właśnie, to chciałam powiedzieć. Mamy z nim genialny kontakt (…)
(Marialuisa Ramirez-Ruffalo, Brooklyn, NYC, 2017)
współorganizator
Adam Klimczak
Anka Leśniak
Aurelia Mandziuk
Norbert Trzeciak
Tomasz Komorowski
Artur Chrzanowski
Ewa Bloom Kwiatkowska
Jolanta Wagner
Monika Czarska
Izabela Maciejewska
Marta Ostajewska
Łukasz Guzek
Justyna Jakóbowska i Justyna Stopnicka (performance audio-video)
Wystawa składa się z dwóch części.
Pierwsza to rysunki powstałe w przeciągu ostatnich trzech lat, układające się w cykle (Zakochana dziewczyna, Współczesne polskie tańce ludowe, ...), które łączy główna bohaterka - dziewczyna. Druga część wystawy to monumentalny fresk - Portret Tysiąca Kobiet Podejmujących Słuszne Decyzje i Czyniących Celne Obserwacje.
Maria Apoleika
Studiowała w PWSTviT by na ostatnim roku zrezygnować i zająć się malarstwem i ilustracją. Od tego czasu miała szereg wystaw, zilustrowała wiele artykułów i szereg książek, a także stworzyła jedną z najpopularniejszych (a może najpopularniejszą) stronę z rysunkowymi memami w polskim internecie.
Obiecała sobie i światu, że w dziedzinie sztuki będzie się zajmować wyłącznie tym, co ją rzeczywiście interesuje. Wychodzi na to, że obecnie są to procesy podejmowania decyzji i relacje międzyludzkie. Wcześniej malowała, robiła instalacje i dokumentacje dotyczące miasta.
Poszukując natury człowieczej – biologicznej, racjonalnej i społecznej, podchodzimy osobiście do zastanej przestrzeni, zastanawiając się jak możemy przełożyć nasze działania na bardzo już zdefiniowane pomieszczenia Galerii Wschodniej. Używając wielu mediów i bazując na tym co aktualnie myślimy o świecie szukamy wspólnego mianownika dla naszych prac. Zainteresowało nas pytanie o skalę – gest powiększenia i pomniejszenia przedmiotów, jak i materia która je tworzy.
Nasze działanie to nadzieja poznania zasad na nowo przy pomocy często z pozoru nieistotnych lub na pierwszy rzut oka bezsensownych doświadczeń.
Artystki:
Marta Pęczak – (ur. 1994) Maluje, pisze poezje, fotografuje.
Ukończyła Liceum Plastyczne w Łodzi i studiowała malarstwo na łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Zdobyła dwie nagrody fundowane w konkursie im. Władysława Strzemińskiego od Galerii Wschodniej i kwartalnika Arterie. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych m.in. w wystawie Pracowni Fotografii prezentowanej na Gdańskiej ASP. Podczas wystawy M3 zaprezentuje fotografie przedstawiające wartość współistnienia przedmiotów martwych w ich niewielkim, niemal niedostrzegalnym świecie oraz teksty literackie.
Magdalena Czyżewska – (ur. 1994) Obecnie studentka V roku specjalności Multimedia na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Zaangażowana w Galerię Mała Czarna na macierzystej uczelni. Głównie posługuje się video i fotografią. Jest zainteresowana zasadami działania wszechświata. Uczestniczka m.in. festiwalu Młode Wilki 2016, XXXIV Konkursu im. Władysława Strzemińskiego Sztuki Piękne, Festiwalu Filmu Awangardowego Lava 2017 oraz wielu wystaw grupowych.
mczyzewskaportfolio.tumblr.com
Marta Krześlak – (ur. 1994) Studentka ostatniego roku Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Inspiruje się w swoich działaniach zastaną przestrzenią, używa medium rzeźby, video, fotografii, tworzy instalacje site specific. W swoich pracach poszukuje nieoczywistości, która pojawia się często w zestawieniu efektów działalności człowieka z siłami natury. Lubi używać absurdu w swojej narracji i bazować na decyzjach już podjętych. Uczestniczka wielu wystaw w kraju i za granicą m. in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galerii Labirynt w Lublinie, Octogon HfBK Dresden. Wyróżniona na festiwalu Młode Wilki 15, finalistka 16 edycji Artystycznej Podróży Hestii, uczestniczka Biennale WRO Draft Sytems 2017. Otrzymała Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Artystyczne Stypendium Marszałka Województwa Łódzkiego w roku 2018.
www.martakrzeslak.com
Tytuł odnosi się do pojęcia, które łączy twórczość obydwu autorek – z jednej strony obszar badań sztuki abstrakcyjnej i kreacji uniwersalnego języka, z drugiej – pole do dyskusji nad problemem dyskryminacji społecznej.
Zuzanna Morawska
W realizacjach często odnoszę się do zagadnień skali i właściwości fizycznych rzeźby oraz jej wpływu na otoczenie i percepcję widza. Prace mają charakter site–specific i kreują konkretną przestrzeń. Swoje idee wyrażam za pomocą abstrakcji. Sztukę site–specific traktuję jako szerokie pole do badań nad specyfiką miejsca i wzajemnych relacji. Tworząc rzeźbę, uwzględniam miejsce gdzie będzie prezentowana oraz jej indywidualne właściwości takie jak skala i medium. Przede wszystkim nie traktuję jej jako artefaktu, ale jako system elementów i wzajemnych układów. Wybierając formy abstrakcyjne, skupiam się na zamierzonej koncepcji. Wybrane przeze mnie środki przekazu są uniwersalne.
Irena Zieniewicz
Obiekty, które będę powielać są przetransponowaniem fali dźwiękowej z nagrań funkcjonujących powszechnie w Internecie. Wybrałam wypowiedzi osób publicznych, które wywarły lub obecnie wywierają wpływ na wielu ludzi kształtując opinię społeczną. Treść nagrań jest nacechowana wrogo wobec różnych grup społecznych. W swoim działaniu badam związek między słowem mówionym a obiektem. Wykorzystując powszechnie lubiany przez większość materiał (czekoladę), skupiam się na mechanizmie manipulacji. Przedstawiam to co negatywne, używając atrkcyjnej formy. Praca, którą wykonałam ma na celu w dosłowny sposób "karmić" odbiorców mową nienawiści – ukazać bezpośrednio mechanizm, który determinuje działanie osób szerzących wrogi stosunek w społeczeństwie.
"Czcza gadanina" to multimedialna instalacja wykorzystująca rysunek, malarstwo, wideo i performance do eksplorowania eksperymentalnej narracji i autobiografii. W tej pracy amerykański artysta łączy swoje codzienne doświadczenia z życia w Łodzi z szeregiem wpływów, które badał i odkrył podczas pobytu w Galerii Wschodniej. Poprzez tę instalację eksploruje swoje związki z Polską i Łodzią, luźno odwołując się do osobistych interpretacji wczesnego okresu poezji jidysz oraz awangardowych przedstawień wczesnej polskiej animacji eksperymentalnej i lalkarskiej.
W obecnej instalacji w Galerii Wschodniej Levine nawiązuje do historii i szerokich tematów obecnych w wpływowym wierszu Mosze Brodersona z 1917 roku zatytułowanym Sikhes Kholin (transliteracja jidysz oznacza "idiotyczną, czczą gadaninę, przyziemne rozmowy lub małą rozmowę"). W tym wierszu Broderson przedstawia epicką i fantastyczną opowieść o pobożnym i biednym człowieku, który zastanawia się nad roczną podróżą pełną przygody, miłości i rozpusty. Narracja wiersza przypomina marzenie senne i nie jest jasne, czy bohater tej opowieści odbywa rzeczywistą podróż, czy też ta przygoda jest tylko wytworem jego wyobraźni. Wiersz ten był wówczas bardzo znany dzięki treści erotycznej i wywrotowej, ilustracjom artysty El Lissitzky'ego, a także unikatowemu, eksperymentalnemu formatowi książki (został wydrukowany jako zwój i pudełkowany jak mezuza).
Projekt realizowany w galerii jest kontynuacją stałej praktyki Levine'a polegającej na badaniu codziennych doświadczeń i przeniesienia ich w sferę osobistych narracji. W tej konkretnej instalacji wykorzystuje metaforę meczu ping-ponga jako symbolu dialogu stworzonego w procesie artystycznym. Nawiązując do artystów i poetów żydowskich, w tym do swojej prababki Genyi Dressler Siporin (rodem z Łodzi, którą opuściła miasto przed I wojną światową), Themersonów i Mosze Brodersona - Levine tworzy dialog między przeszłością i teraźniejszością. Rekwizyty i obiekty stworzone do pokazu są ręcznie wykonane, niewygodne i zabawne, nawiązując do pomysłowych i ekspresyjnych kostiumów i przedstawień teatru jidysz i wczesnych, ręcznie rysowanych animacji.
Jednodniowa prezentacja jest zwieńczeniem ponad miesięcznej rezydencji w Galerii Wschodniej, która posłużyła jako wstępne badanie nad całorocznym projektem, który artysta ma nadzieję zakończyć w Łodzi w 2019/2020 roku.
Bio wykonawcy:
Michael Siporin Levine jest artystą wizualnym, zajmującym się rysunkiem, grafiką, wideo i instalacją.
Ukończył z wyróżnieniem BFA w dziedzinie sztuki studyjnej na University of Connecticut (2011), a także MSZ w zakresie grafiki z The Lamar Dodd School of Art na Uniwersytecie w Georgii (2014). Prowadził kursy grafiki na Uniwersytecie w Connecticut, Knox College, Georgia College State University i University of Georgia. Od września do grudnia 2016 r. Michael był artystą rezydującym w Knox College, gdzie prowadził kurs Experimental Printmaking i produkował prace na potrzeby wystawy indywidualnej. W sierpniu 2017 roku był artystą w rezydencji w Vermont Studio Center. Jego prace były pokazywane w muzeach i galeriach w całych Stanach Zjednoczonych, w tym w Aggregate Space (Oakland, Kalifornia), Site: Brooklyn Gallery (Brooklyn, Nowy Jork), Grizzly Grizzly (Philadelphia, PA) The Georgia Museum of Art (Athens, GA) , Asheville Art Museum (Asheville, Karolina Północna), Ateny Institute for Contemporary Art (Ateny, GA) i The Joseloff Gallery w The Hartford Art School (Hartford, CT).
Obecnie mieszka i pracuje w Brooklynie w stanie Nowy Jork.
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Built with
Mobirise.com