Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Wystawa jest coroczną prezentacją działalności Stowarzyszenia oraz jego poszczególnych członkiń i członków, zarówno artystek i artystów, jak i teoretyczek i teoretyków sztuki.
uczestniczki i uczestnicy:
Justyna Apolinarzak
Ewa Bloom Kwiatkowska
Artur Chrzanowski
Monika Czarska
Dariusz Fodczuk
Łukasz Guzek
Małgorzata Kaźmierczak
Adam Klimczak
Tomasz Komorowski
Izabela Maciejewska
Aurelia Mandziuk
Agata Mariańska
Marta Ostajewska
Norbert Trzeciak
Jolanta Wagner
Pomiędzy pokojami znajduje się salon. Jest bardzo osobliwy.
Być może to salon sztuki, pokój dzienny, a może showroom.
Na pewno nie jest przechodni. Nie można przejść obok niego obojętnie. Wielki arras delikatnie faluje na jednej ze ścian, poruszany przez wiatr, który po długiej zimie dostał się w końcu do środka, pomagając pozbyć się kociego zapachu galerii Wschodniej. Ktoś powiedział, że to kałamarz, że to wręcz pewne, bo na przeciwko znajduje się zanurzony w nim pędzel. Ale to nie on wyznaczył dukt kreski rysunków "coś" przypominających.
Nic nie jest tu pewne. Chyba, że tekst. Tekst, który celowo pozostawił jakiś zazdrośnik.
"Narysowałaś mnie jak jedną ze swoich francuskich dziewczyn"
To chyba wiadomość dla autorki prac. Justynie Chrobot bardzo się to podoba. Lubi podobnie, lubi niejednoznaczność i rytm. Jej fotografia nie określa, choć wskazuje. Jest płynna, zupełnie jak narracja, tworząca się w przestrzeni według gustu.
Wielu wstydzi się rozmów w jej salonie, bo o gustach się podobno nie dyskutuje. Justyna jest innego zdania. Jest cięta na te "realia", wręcz lakoniczna. Ma w sobie ten niemiecki sznyt. Lubi po niemiecku, choć to wolna amerykanka.
"Yes", powiedziałby Warhol. Rytmiczna repetycja, cytaty, spazma i miłosna plama na grubym szkle. Abstrakcja. Konkretna i złudna. Ackermann i Schiele jeszcze tu nie byli.
Łukasz Filak
Projekt Kolekcje Anny Zagrodzkiej odnosi się do zespołów materiału wizualnego, dokumentującego sztukę poprzez zapisy na diapozytywach barwnych, najczęściej wykorzystywanego do upowszechniania zagadnień artystycznych.
Wystawa w Galerii Wschodniej jest drugą odsłoną tego projektu.
Tytułowe Kolekcje są zbiorami slajdów przeznaczonymi do indywidualnych prezentacji. Jedna utworzona przez historyków sztuki prowadzących wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, druga stanowiąca część dokonań artystycznych Władysława Hasiora. Kolekcje powstawały od lat 70 jako bazy danych umożliwiających poznanie wiedzy o sztuce i kierunkach przemian artystycznych, a także o zjawiskach charakteryzujących cechy kultury współczesnej.
Autorka podpatruje charakterystyczne gesty opiekunów ujawniające ich osobisty stosunek do zbioru i oprzyrządowania kolekcji, w którym każdy obiekt ma swoje miejsce i znaczenie. Intymne są jednak nie tylko podejście użytkowników kolekcji – historyków sztuki i artysty, ale również stosunek do nich twórczyni projektu.
Istotą pracy jest autorska wizja kolekcji wykorzystująca zapisy wideo i fotografie, odkrywanie porządku w jakim zostały ukształtowane. Dopełnieniem przekazu są badania nad materiałem światłoczułym, analiza procesu przemian barwnych zachodzących w strukturze najwcześniej wykonanych diapozytywów.
Pierwsza Kolekcja odnosi się do zbioru diapozytywów ilustrujących wykłady z historii sztuki w PWSFTviT. Analizując metodykę nauczania autorka nadaje wizualny porządek obiektom znajdującym się w tej Kolekcji. Budując obraz fotograficzny Zbioru Władysława Hasiora odwołuje się do zasady jaką przyjął twórca w pracy artystycznej: Rzeźba powstaje nie z szamotania się z cierpień z emocji, z nerwów serca, tylko właśnie z chłodnego rozsądku. Oba projekty łączy rytmika form ułożonych w zwarte bloki.
Zbiór Władysława Hasiora w ujęciu autorki prezentowany będzie w wydawnictwie Muzeum Tatrzańskiego "NOT. FOT."
Anna Zagrodzka (ur. 1991, Warszawa), ukończyła z wyróżnieniem Fotografię na Wydziale Operatorskim w PWSFTviT oraz Technologię Żywności na Wydziale Biotechnologii i Nauki o Żywieniu na Politechnice Łódzkiej. W swojej twórczości analizuje związki między nauką i sztuką, łączy fotografię z instalacjami wideo i sferą dźwiękową. Laureatka SHOW OFF (Miesiąc Fotografii w Krakowie) w 2015 r. Odbyła staże w Whitworth Art Gallery, Manchester Museum i w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie.
Wystawy indywidualne:
DOB1000609, SHOW OFF, Miesiąc Fotografii w Krakowie,
DOB1000609, Galeria Imaginarium, Łódź,
DOB1000609, OFF_Festival, Bratysława,
Kolekcja, Galeria Fundacji Archeologia Fotografii, Warszawa.
Podróż Hansa, 1940–45
Hans Kun urodził się w Poznaniu w 1913 roku jako dziecko młodej pary z Berlina. Matka była Żydówką. Odkąd ojciec zginął podczas wojny, strona niemiecka zażądała, aby narodziny odbyły się w Poznaniu. Od tej chwili rozpoczyna się złożona historia. Hans dorastał w sierocińcu. Ukończył studia w Warszawie, a w 1936 wyjechał do Palestyny - Izraela, żeby założyć kibuc w zachodniej Galilei. W 1940, po założeniu kibucu, Hans wstąpił do brytyjskiej armii, z którą przybył do Berlina, chcąc dotrzeć do rodzinnych korzeni. Jako żołnierz brytyjski walczył na pustyni afrykańskiej i w Egipcie, po czym przedostał się do Włoch. Długą i trudną podróż zakończył w Berlinie w 1945. Przez lata, jako żołnierz, Hans poszukiwał w Berlinie matki, której nigdy nie spotkał i tęsknił za nią. Zesłano ją tymczasem do Auschwitz, gdzie została zamordowana na krótko przed końcem wojny. Podczas długiej podróży z Egiptu do Berlina Hans kolekcjonował Pocztówki Sztuki. Tysiące z nich stało się ukojeniem i ucieczką od rzeczywistości samotnego i porzuconego dziecka.
W 2006 dokonałem pierwszej próby projektu "Dołącz do Hansa". Papier fotograficzny pokryłem industrialnymi barwami w ograniczonym czasie ekspozycji na światło. Z czasem fragmenty te zniknęły. Stworzyłem też "Pocztówki własne" związane z podróżą Hansa. Niektóre były kopiami oryginalnych pocztówek, inne wyrażały moje osobiste postrzeganie Hansa w "przestrzeni", którą stworzyłem. Ten rodzaj połączenia mnie z Hansem poprzez jego kolekcję pocztówek symbolizuje wyjątkowość ludzkiego bytu.
W 2012 roku odnalazłem stare książki i inne dokumenty Hansa i używając aparatu telefonicznego sfotografowałem je. Następnie zorganizowałem kolekcję jako wydarzenie "Hans tam był". "Podróż Hansa" pozostawia wiele pytań, na które nigdy nie znajdziemy odpowiedzi. Z tej wyjątkowej podróży wynika ważne pytanie, w jaki sposób sztuka funkcjonuje, czy też jaka jest funkcja sztuki w naszym życiu.
Yaacov Chefetz 2017
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
performance
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
"Przestrzeń pamięci" to wystawa, która powstała dzięki "Dzieciom Bałut – muralom pamięci". Murale te zaczęły regularni pojawiać się na bałuckich murach od 2012 roku, kolejne wizerunki dzieci inspirowane archiwalnymi fotografiami z czasów niemieckiej okupacji i wcześniejszych.
Portretów jest 27 rozsianych po terenach byłego Litzmannstadt Ghetto. Między innymi wskazują obszar gdzie mieszkał Dawid Sierakowiak, autor dzienników z łódzkiego getta, czy młodzi żydowscy poeci Abramek Cytryn i Abramek Koplowicz, obóz dla Romów z Burgerlandu, obóz dla dzieci Polskich, a także budynki, w których umieszczono ponad trzy tysiące Żydów z miast Zachodniej Europy. Czarno-białe murale w większości znajdują się na ścianach przedwojennych kamienic, świadków tragicznych wydarzeń.
Wystawa w swojej części wizualnej rejestruje zmiany jakie dokonały się w najbliższym sąsiedztwie murali w ciągu ostatnich lat, ale w sferze "rozmów", jakie toczą się na murach, dialogów, kłótni, przekomarzania się, czy jak w przypadku środowisk związanych z kibicami piłki nożnej bezustannego wychwalania swojego klubu i poniżania drugiego.
Czy te napisy i malunki odnoszą się w jakikolwiek sposób do Dzieci Bałut? Wygląda na to, że nie. Dzieci patrzą na to wszystko z wysokości, dosłownie, bo umieszczane są na poziomie okien pierwszych pięter i od razu widać, że są z innego świata, mają coś innego do przekazania. Właściwie tylko tyle, żeby o nich pamiętać.
Komentarzem do wystawy jest tekst Macieja Cholewińskiego, który opisuje przenikające się konteksty: tragiczny z przeszłości z teraźniejszym, niejednoznacznym, dziwnym, a fascynującym. (pobierz >)
Murale po namalowaniu sfotografowała Katarzyna Tośta, Maciej Cholewiński uwiecznił je w roku 2017.
Wizerunki dzieci według koncepcji Katarzyny Tośty namalował Piotr Saul, asystent na Wydziale Malarstwa i Rzeźby ASP we Wrocławiu przy współpracy z Damianem Idzikowskim asystentem w Pracowni Podstaw Grafiki Warsztatowej łódzkiej ASP.
Projekt "Dzieci Bałut – murale pamięci" dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach programu "Patriotyzm Jutra" realizowany jest przez Stowarzyszenie "Na co dzień i od święta"
Projekt od 2014 roku realizowany jest na zasadzie licencji CC BY NC ND \ uznanie autorstwa
– użycie niekomercyjne
– bez utworów zależnych 3.0 Polska
Kurator wystawy
Katarzyna Tośta
Dofinansowano ze środków MHP w ramach programu "Patriotyzm Jutra"
Program Patriotyzm Jutra
Made with
HTML Code Generator