Zapraszamy na piątą już wystawę Członkiń i Członków Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. Stowarzyszenie powstało w 2009 roku i zrzesza artystów oraz teoretyków sztuki. Zajmuje się szeroko pojętymi związkami między współczesnymi działaniami artystycznymi, często efemerycznymi, a formami ich dokumentowania.
Stowarzyszenie wydaje też pismo Sztuka i Dokumentacja, z którego ostatnimi numerami będzie można zapoznać się na wystawie.
Prezentowana będzie również ubiegłoroczna aktywność twórcza i teoretyczna członków i członkiń Stowarzyszenia, a także artystek, które zamierzają wstąpić do Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. Na wystawie zostaną pokazane różne formy dokumentacji działań, obiekty, prace video, fotografie, instalacje oraz wydawnictwa.
W wystawie udział biorą członkinie i członkowie Stowarzyszenia:
Artur Chrzanowski
Łukasz Guzek
Justyna Jakóbowska
Adam Klimczak
Tomasz Komorowski
Anka Leśniak
Aurelia Mandziuk
Iza Robakowska
Norbert Trzeciak
Tomasz Załuski
oraz zaproszone artystki:
Ewa Bloom Kwiatkowska
Agnieszka Chojnacka
Monika Czarska
Marta Ostajewska
Jolanta Rudzka–Habisiak
Jolanta Wagner
Wystawa poświęcona przyjacielowi galerii Wschodnia, zmarłemu w ubiegłym roku artyście sopockiemu Witosławowi Czerwonce.
Witosław Marek Czerwonka
Urodził się 4.06.1949 roku we Wrocławiu. Zmarł 29.07.2015 r w Gdańsku.
Studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, w latach 1967–72. Dyplom uzyskuje w 1972 w Pracowni Malarstwa prof. Jacka Żuławskiego oraz w Pracowni Projektowania Graficznego u docenta Witolda Janowskiego.
W latach 1978–80 wraz z Adamem Harasem i Jerzym Ostrogórskim zakłada i prowadzi galerie multimedialną AUT w Gdańsku, a następnie OUT w Sopocie. W latach 1980–82 współtworzy z docentem Romanem Usarewiczem nowatorski program Pracowni Podstaw Projektowania, który rozwija i prowadzi, wraz z Wojciechem Zamiarą w latach 1982–93. Na bazie tych doświadczeń powstaje Pracownia Intermedialna "PI", którą prowadził do 2015. W 1995 uzyskuje tytuł profesora nadzwyczajnego a w roku 2000 tytuł profesora zwyczajnego w dziedzinie sztuk plastycznych. W latach 1990–93 pełnił funkcję Prorektora, a latach 1993–1999 był Dziekanem Wydziału Malarstwa i Grafiki gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 2003 prowadził Pracownię Przestrzeni Audio–Video na Wydziale Rzeźby gdańskiej ASP.
Mieszkał i tworzył w Sopocie, Łodzi i Radzimowicach na Dolnym Śląsku. Był artystą multimedialnym - w zakres jego zainteresowań wchodził performance, film, fotografia, rysunek, instalacje i video obiekty. W latach 70. namalował ponad sto obrazów, W latach 80. projektował także znaki graficzne i ubiory męskie. Zajmował się teorią sztuki, okazjonalnie pisał wiersze.
Marzenia uprzedmiotowione i wystarczająco sugestywne odbierane bywają jako sztuka.
Bez niej życie całej społeczności byłoby płaskie i bez znaczenia. Wszelkie systemy wartościowania sztuki nie mają sensu. Ona wartościuje się sama, w kolejnych odwołaniach, późniejszych realizacjach, dalszym jej funkcjonowaniu i rozwijaniu jej idei. (...)
Czym zatem jest sztuka?
Sztuka jest sublimacją tęsknot, marzeń, gestów nie znajdujących oddźwięku w zachowaniach społecznych w skali makro (takich jak polityka, zmiana obyczajów, zachowań codziennych).
Sztuka jest emanacją utajonych marzeń ludzkości o świecie nie podlegającym naciskom i przemocy dnia codziennego. Oczywiście to, co odbieramy jako sztukę, powszechnie rozumianą (z rynkiem sztuki, jej rolą i sądami o niej) to tylko pozory albo zaledwie powierzchownie dostrzegany mechanizm działania artysty.
Fragmenty tekstu Witosława Czerwonki „Czym jest sztuka”, 2006 r.
________
W trakcie wernisażu odbędzie się także promocja książki „Było nie było”, która jest pierwszą monografią grupy „Szkoła Bydgoska”, działającej od 25 lat w składzie Krzysztof Gruse, Stanisław Stasiulewicz, Zbigniew Zieliński. Zainteresowanych zakupem tego wydawnictwa prosimy o zabranie ze sobą 25zł.
współorganizator: Fundacja In Search Of...
www.witekziemiszewski.art.pl
Na wernisażu gościnnie Maciej Ożóg, interwencja dźwiękowa
Polem twórczych poszukiwań Witka Ziemiszewskiego jest przyroda, natura, kosmos w całej swojej złożoności. Posługując się metodami paranaukowymi artysta kreuje audiowizualne przestrzenie kontemplacyjne, w których istotą oddziaływania jest kolor, kształt i dźwięk.
Na wystawę w Galerii Wschodniej składa się cykl obrazów oraz instalacja interaktywna, a tytułowe Interferencje wyrażone wzorem, zachodzą na wielu poziomach. Pojawia się bowiem obraz interferencji – przedstawienie rozchodzenia się fal dźwiękowych w wodzie i ich zmiany zachodzące pod wpływem ruchu ludzi obecnych na wystawie; czuła instalacja. Pojawiają się również malarskie wyobrażenia na temat obrazu interferencji, trochę op artowe, trochę unistyczne, komentowane tekstem przywodzącym na myśl Art Brut.
Malarstwo (substancje – żywica akrylowa, pigmenty, bawełna, drewno, W O D A) tekst, dźwięk, wideo współistnieją w czasie i przestrzeni tworząc punkty styku pomiędzy tym co osobiste, wyobrażeniowe, materialne. Ziemiszewski przechwytuje dyskurs naukowy i nasyca go pierwiastkiem ludzkim – fantazjującym, niepewnym, wahliwym, a ponad wszystko zachwyconym otaczającymi zjawiskami. To swoisty hołd dla zjawisk wszechobecnych, ciągłych i uporczywych. Arbitralne przenikanie/mieszanie porządków, swoboda tworzenia światów pomiędzy światami jest czymś, co można by nazwać triumfem ducha artysty nad materią.
Podobnie jak w 2013 roku artysta zaprosił do współpracy Macieja Ożoga – naukowca i artystę, badacza kultury współczesnej, muzyka.
"Torty" i"Domy" to dwa cykle obrazów, które powstały w latach 2013–2014.
"Domy" są pracami, które swoją formą nawiązują do architektury i duchowo wywodzą się z okresu Bauhausu. "Torty" natomiast powstały na skutek moich poszukiwań formy obrazu i eksperymentów technologicznych, które towarzyszą mojej pracy malarskiej.
Najnowszym cyklem, który powstał w tym roku są rzeźby. Ich istotę stanowią kolor oraz materia farby, będąca formą przestrzenną. Rzeźby towarzyszą ekspozycji obu wyżej wspomnianych cykli. Są przestrzennym przedstawieniem idei zawartych w obrazach "Domy" i "Torty".
wystawa laureatów nagrody Galerii Wschodniej w Konkursie im. Wł. Strzemińskiego: Sztuki Piękne 2015
mapa wystawy >
Wystawa stawia pytanie o wizerunek artysty współczesnego przedstawiony za pomocą fotografii. Czy obraz twórcy wykonany współcześnie różni się zasadniczo od tego, z czym mieliśmy do czynienia dotychczas? Czy fotografia jako medium przyczyniła się do jakościowych zmian tego wizerunku, podejmowanego szeroko przez malarstwo, a także rzeźbę? W czasie gdy aparaty fotograficzne stały się powszechnym wyposażeniem miniaturowych urządzeń przenośnych mamy do czynienia z nadprodukcją obrazów, w tym, autoportretów.
Fotograficzny autoportret artystyczny pozostaje formą autonomiczną odróżniającą się zarówno od dotychczas tworzonych wizerunków malarskich jak i pozostając w opozycji do popularnych selfie. Dowodem tej tezy jest wystawa, która zaciera przy tym rozróżnienie na ergon i parergon, dzieło i jego otoczenie, dzieło sztuki oraz jego remediację, dekonstruując podziały gatunkowe na fotografię, obiekt, instalację i środowisko.
Pomysłodawcą wydarzenia jest Roman Bromboszcz, artysta, naukowiec, kurator. Na wystawie będzie można zapoznać się z obiektami fotograficznymi, które posiadają elementy elektroniczne i interaktywne.
Roman Bromboszcz (ur. 1976) – polski kulturoznawca, filozof, poeta, muzyk, artysta. W swoich badaniach wypracowuje teorię aksjologiczną zorientowaną na kulturę rozumianą ewolucyjnie. Tworzy obiekty, aplikacje internetowe, grafikę. Autor terminu poezja cybernetyczna.
Kurator zdarzeń artystycznych, w tym: wystaw, koncertów i działań w przestrzeni publicznej. Współpracował z Centrum Sztuki Współczesnej Inner Spaces, obecnie współtworzy galerię Siłownia w Poznaniu. W 2010 został uhonorowany Medalem Młodej Sztuki.
Zajmuje się działalnością na pograniczu sztuk wizualnych, muzyki elektronicznej, literatury, programowania, nauk na styku różnych problemów. Tworzy obiekty, w których wykorzystuje znaki, tekst, elementy typograficzne, kolory, dźwięki, grafikę i fotografię.
trasa promująca płytę Mutant Goat pt. Yonder
MUTANT GOAT
– to polsko-brytyjski duet artystki wizualnej Oli Kozioł i Andrew Dixona.
Płytę Yonder w skrócie można określić jako post-apokaliptyczny swobodnie improwizowany folk. Muzycznie bazuje na minimaliźmie użytych środków, biały śpiew oraz zelektryfikowany monostrunowiec "big stick", zaprojektowany i wykonany przez Dixona.
To kontrast naturalnego, mocnego, niekiedy przeszywającego głosu Oli Kozioł z drone'owym, postindustrialnym brzmieniem instrumentu Dixona.
Suavas Lewy
– łódzki działacz dźwiękowy, improwizator, różno-instrumentalista, edukator i animator, wydał właśnie solową płytę pt. Morświnem.
Album, na którym wykorzystano nagrania odgłosów morświnów, jest opowieścią o wymierającym, w zastraszającym tempie, gatunku walenia zamieszkującego Morze Bałtyckie. Zamierający akwen, niewłaściwa technika połowu ryb i akustyczny terror fundowany przez turystykę motorowodną to główne czynniki trzebienia tego gatunku.
www.naszenagrania.pl
Płyty będą w sprzedaży,
można posłuchać ich pod linkami:
Mutant Goat
mutantgoat.bandcamp.com/releases
Morświnem
suavaslewy.bandcamp.com/releases
W specjalnie przygotowanym koncercie dla Galerii Wschodnia, Łukasz Dziedzic z projektem John Lake zagra nowy materiał szybszy, głośniejszy, gęstszy, dłuższy niż zwykle. W dalszym ciągu pełno tu brudu grozy i niejednoznaczności ale też wciągającego transu, który zmusza do rytualnego tańca. Ale czy w galerii sztuki można tańczyć? Chyba czasem trzeba.
John Lake to eksperymentalny projekt muzyczny Łukasza Dziedzica, który przy różnych okazjach wciela się również w rolę artysty, kuratora, projektanta czy animatora kultury. Wspólnie z żoną Joanna Rzepką-Dziedzic prowadzi niezależną Galerię Szara. Z Wojtkiem Kucharczykiem współtworzy elektroniczny duetu IRON NOIR.
Dźwięki, które tworzy John Lake wypełnione są błotnistą i duszną syntezatorową miazgą, pociętą transowym monotonnym rytmem, budującą atmosferę grozy, mroku i tajemnicy.
"To techno zaaranżowane z piętrzących się przesterów i skwierczeń, gdzie szumiący zgiełk przeszywają piskliwe, kwaśne melodie, przenikliwe, aż do kości." (B. Nowicki)
Jako John Lake wydał do tej pory w BDTA cztery wydawnictwa, "Sun Worshipers" EP, kasetę "King in Yellow" , bardzo dobrze ocenianą płytę "Carcosa", oraz ostatnią "Strange Gods" wydaną wspólnie przez Mik Musik i Fundację Strefa Szarej. Solo lub w kooperacji wydał też kilka płyt i udzielał się na kilku kompilacjach, m.in: Lugozi ""There Is Strong Shadow Where There Is Much Light", "Remixes/Reworks", Iron Noir "Les Chiffres", kompilacje "Exterritory", "Pogorzelec Finally RMXD", "Sealesia 3", "PL2UA".
Z różnymi projektami koncertował m.in na Supermarket Art Fair w Szwecji, Festiwalu Ars Cameralis, Tauron Nowa Muzyka w Katowicach, na Strefie Monotype w Warszawie, krakowskich Unsound Festival i Sacrum Profanum, Sonic Phenomena w Lublinie czy w Kijowie podczas festiwalu Art Meetings.
www.soundcloud.com/janekjezioro
Anna Fabricius (1980) artystka multimedialna zamieszkała w Budapeszcie. Jej głównym polem zainteresowań jest praca fizyczna, jej zmieniająca się natura, znaczenie i społeczeństwo w środowisku pracy. Jej inscenizowane prace opierają się na zdjęciach, wideo i często również tekstach.
Galeria Wschodnia z przyjemnością prezentuje jej najnowszą pracę zrealizowaną podczas programu Rezydencja Wschodnia.
3 inscenizowane prace wideo połączone z wywiadami ze starszym pokoleniem pracującym w przemyśle włókienniczym w latach 70. w Łodzi oraz poza.
Więcej informacji o artystce:
vimeo.com/annafabricius
www.fabriciusanna.com
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Projekt powstał w trakcie rezydencji artystów w Galerii Wschodniej
Ramy koncepcyjne:
Zewnętrzny głos rozsądku, prowadzący narrację kompozycji życia, jakie znamy, mówi nam:
żyjemy w globalnym świecie, gdzie granice zostały zlikwidowane wobec przepływów Kapitału, za to wzniesiono więcej takich, które zatrzymują dystrybucję bogactwa w świecie i mobilność ludzi. Dystrybucja wiedzy i technologii są ledwie obecne, tyle tylko, aby zapewnić tworzenie nowych rynków i zapewnić swobodę przepływu Kapitału w jego ciągłym poszukiwaniu nowych terytoriów i taniej siły roboczej.
Od początku wiemy, że nie ma żadnych możliwych ruchów, żadnych wyobrażalnych konstrukcji, ani żadnych pożądanych systemów
eko-społecznych, które uniknęłyby wiru monetaryzacji. Jednakże, nadal marzymy. Poszukując sensu życia projektujemy krajobrazy, które zapewniają te bardzo potrzebne ziarna nadziei dla naszej indywidualnej i zbiorowej przyszłości.
Bitwa, która najczęściej wydaje się bezużyteczna, a która najczęściej jest zasilana i ściśle związana z młodością. Kiedy zaprzestajemy walki, aby zmienić świat lub przynajmniej przeciwstawić mu się na jawie? W jakim momencie to ciśnienie śmierci i społeczeństwa psuje naszą anarchistyczną duszę? Pod osłoną młodości można sobie pozwolić na bunt, odmowę i ucieczkę z pracy. Nie ma co kogo winić, bo praca jest okrutna; przymus sprzedania swojego czasu, aby zapewnić sobie egzystencję ekonomiczną jest brutalny; nie ma nic bardziej frustrującego niż posiadanie czegoś i brak czasu, aby się tym cieszyć. Ale energia młodości wyczerpuje się i niestety witalności młodości nie towarzyszy mądrość dawnych błędów. Trzeba zaakceptować skończoność istnienia i znaczenia tego faktu biologicznego w projektowaniu systemów/przyszłości. Zmiana musi nastąpić; postęp społeczny powinien być celem wszystkich naszych projektów. Nowa przyszłość musi być zaprojektowana poza monopolem pieniądza w życiu, ale narzędzia potrzebne do takiej konstrukcji nie powinien być ograniczone do dzikich, totalitarnych idei młodości ani jakiejś antropocentrycznej naiwności przez niwelowanie wielości strumieni czasowych, które tworzą macierz Świata (czyli technologicznych, społecznych, historycznych, geologicznych, etc.).
Biorąc pod uwagę te okoliczności, można przyjąć, że (re)kompozycja społeczeństwa i świata musi się zacząć poza ramami rozłamu, burzenia, dekonstrukcji i powinna wypływać przez małe pęknięcia autonomii, wyżłobione przez lata buntu i podboju społecznego. Albo przynajmniej, ruch ten powinien znaleźć swoje miejsce pomiędzy pilnością teraźniejszości wraz z jej długoterminowością i natychmiastowym wpływem z jednej strony, a projektami przestrzennymi na bardzo małą skalę z bardzo długotrwałymi konsekwencjami z drugiej. Dzięki wspieraniu bitów autonomii rozrzuconych na rynku pracy i starannie zaprojektowanych platformach, które zapewnią dystrybucję bogactwa i wiedzy na całym świecie, powinny pojawić się modele życia poza monopolem Rynku.
Silvia and Bogdan
Biogramy artystów:
Silvia Amance i Bogdan Armanu to artystyczny duet mieszkający i działający w mieście Iasi, w Rumunii. Pracując razem od 2012 roku, artyści zrealizowali szereg wystaw indywidualnych, badających / analizujących / dekonstruujących / dekomponujących paradygmat eksploatacji życia:
"W poszukiwaniu przyczyn i rzeczywistości" (2016, Iasi, Rumunia), "Architektury kliniczne dla kompozycjonistycznej przyszłości (część II)" (2016, Iasi, Rumunia), "Konstelacje pragnień" (2016, Iasi, Rumunia), "(No)Future" (2015, Eckernförde, Niemcy), "Brak nadziei na przyszłość" (2015, Iasi, Rumunia), "Metropia" (2014, Iasi, Rumunia).
W przeszłości artyści zostali zaproszeni do kilku programów A-I-R w "Club Electroputere" (2016, Craiova, Rumunia), "quartier21 / Museums Quartier", (2015, Wiedeń, Austria), "Otte 1, Kunstlerhaus" (2015, Eckernforde, Niemcy), "Timisoara Art Biennale Encounters" (2015, Timisoara, Rumunia), a ich pracy były zamówione przez "CAMERA PLUS. Biennale współczesnej fotografii oraz ruchomego obrazu" (2016, Iasi, Rumunia) oraz "ArtycoK.tv" (2015, Praga, Republika Czeska).
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Program Rezydencja Wschodnia dofinansowany ze środków Urzędu Miasta Łodzi
współorganizator
Designed with
Website Building Software