Zapraszamy na czwartą już wystawę Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. Stowarzyszenie powstało w 2009 roku i zrzesza artystów oraz teoretyków sztuki.
Na wystawie będzie można zapoznać się z ubiegłoroczna aktywnością Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja, indywidualnymi pracami jego Członkiń i Członków a także po raz kolejny w tym roku, zaproszonych indywidualnie do wystawy innych artystów. Zostaną zaprezentowane różne formy dokumentacji działań, obiekty, prace video, fotografie, instalacje oraz wydawnictwa.
W wystawie udział biorą członkowie Stowarzyszenia:
Justyna Aulak
Artur Chrzanowski
Jerzy Grzegorski
Łukasz Guzek
Adam Klimczak
Tomasz Komorowski
Anka Leśniak
Aurelia Mandziuk
Izabela Robakowska
Norbert TrzeciakI
oraz zaproszeni artyści:
Maria Apoleika
Grażyna Brylewska
Justyna Jakóbowska
Iza Maciejewska
Robert Mainka
Tomasz Matuszak
Daniel Rycharski
Zbigniew Zieliński
Agnieszka Ziemiszewska
Punktem wyjścia do powstania mojej pracy było mieszkanie w jednej z łódzkich kamienic, które przez rok zajmowałam. Wprowadzając się otoczona zostałam mnóstwem rzeczy, rzeczy bardzo osobistych (ubrania, buty, maszynki do golenia, notatki, slajdy z wakacji). Żyjąc w mieszkaniu człowieka, który umarł, używając jego mebli, jedząc z jego talerzy, wchodzimy w przestrzeń, w której mimo fizycznego braku czuje się obecność a nawet bliskość tej osoby.
Żyjemy w kulturze, w której każdego człowieka można rozłożyć na przedmioty które posiada. Czy możliwy jest proces odwrotny? Wykorzystująca różne media praca którą przedstawiam, to z jednej strony dokumentacja, z drugiej artystyczne wkroczenie w cudzą strefę osobistą, a dodatkowo w przestrzeń naznaczoną śmiercią. To jakby małe archiwum rzeczy-bytów, które zarazem jest, jaki i nie-jest, wspomnieniem o konkretnej postaci, ukrytej pod inicjałem L.N., archiwum, które ma te wspomnienia wytwarzać, korzystając z naszych skrawków pamięci, emocji i doświadczeń. Natura procesu dokumentowania staje się tu naturalną tkanką artystycznego gestu. Obserwowana, zdokumentowana i zarazem powołana do nowego bytu, kolekcja przedmiotów codzienności, wysłuchana opowieść (a może podsłuchana przez uchylone drzwi cudza rozmowa), interakcja z "osieroconymi" przedmiotami – znakami cudzej egzystencji, jej banalności i tajemnic - jest tu zawieszona między zainteresowaniem, swoistą potrzebą voyeryzmu, a nieprzyjemnym odczuciem lekkiego wstrętu. Wejście w cudzą przestrzeń, ocieranie się o inną tożsamość, naruszająca także zwyczajowe kategorie płci, budzi tu niepokój. Gdzieś czają się pytania: Co przejmujemy wchodząc w cudzą przestrzeń?
Czy kiedy wprowadzamy do użycia zapomniane przedmioty, wracają one do swojego pierwotnego właściciela, mimo jego fizycznej nieobecności?
Czy zderzone ze sobą w czasie i przestrzeni byty mieszają się w geście powtórzenia i różnicy?
Justyna Bugajczyk
Koncert składa się z dwóch solowych występów Morihide Sawady i Gerarda Lebika oraz wspólnej improwizacji. Czas trwania całości to maksimum 90 minut.
Prosimy o punktualne przybycie!
UWAGA! Wstęp = zrzuta na artystów, sugerujemy 10 zł lub więcej
MORIHIDE SAWADA
Japoński perkusista urodzony w 1963 roku. Od 1980 roku tworzy muzykę głęboko osadzoną w minimalizmie, tradycyjnej muzyce folkowej i improwizowanej. Pracował jako dziennikarz w magazynie muzycznym "Marquee", poświęconym rockowi progresywnemu, a także jako inżynier dźwięku. Grał na perkusji w psychodelicznym Marble Sheep.
Sawada od kilku lat prezentuje swój projekt "Snare Drum Solo", w którym to tworzy zaskakujące struktury dźwiękowe – od ambientu i muzyki medytacyjnej przez prymitywny trans aż po szaleńcze w swym rytmie bity. Całość muzyki tworzy w oparciu o jeden instrument – werbel. Każdy jego koncert to ekscytująca, dźwiękowa podróż.
www.snaredrumsolo.com
GERARD LEBIK
Artysta dźwiękowy i improwizator. W swojej twórczości wykorzystuje rozmaite media akustyczne i elektroniczne (m.in. saksofon, klarnet kontraltowy, generatory fal akustycznych, obiekty elektroakustyczne, video feedback, software). Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. W ciągu ostatnich kilku lat współpracował m.in. z Phillem Mintonem, Davidem Maranhą, Eryckiem Abecassisem, Claytonem Thomasem, Kazuhisą Uchihashim, Keithem Rowe, Robem Mazurekiem i wieloma innymi.
Dwuczęściowy projekt artystek z Łodzi oraz niemieckiej grupy Endmoräne – artystek z Brandenburgii i Berlina na temat podróży, poznawania, odwiedzin
"Podróż przypomina film. Wywołujemy go później we wspomnieniach"
Max Frisch (1911–1991)
CZĘŚĆ I. ŁÓDŹ. 9–12 czerwca 2015. Galeria Wschodnia
Warsztaty / work in progress / wystawa przy współpracy z Fundacją In Search Of...
Program:
Wtorek, 9.06 – czwartek, 11.06., godz. 18.00-20.00
Prezentacja artystek z grupy Endmoräne przy współpracy partnerów Projektu z Łodzi.
Odczyty, prezentacje video, performanse oraz akcje artystyczne.
Piątek, 12.06., godz. 18.00–22.00
Finisaż i prezentacja finałowa
Łukasz Filak płacze ze śmiechu wykonując Magritte'owski tatuaż kontemplujący hipsterską wrażliwość i naiwną chęć zatrzymania forever pędzących obrazów. Tych wszystkich odblasków słońca palących nasze plecy, idealnych wieczorów, momentów tak bardzo istotnych, a tak bezwzględnie unicestwianych jednym gestem palca na ekranie dotykowym. Ten tutaj, to tutaj, to wtedy, to co będzie – nie istnieje. Już, albo jeszcze. Pamiętaj, że gdy mnie znowu zobaczysz, to nie będę ja. Rzucę w Ciebie kamieniem, a Twój sobowtór zwilży się z podniecenia.
Łukasz wie co robi w czasie gdy wielu wychodzących ze szkół artystycznych młodych twórców topi się w nadprodukcji podobnych do siebie, zużytych komunikatów wizualnych. Proponuje zniuansowaną, niepozbawioną ironii refleksję o upływie czasu i płynności kreowanej przez siebie morfującej persony, która okazuje się być nim samym – autorem zagadki, poddającym w wątpliwość swoje poprzednie wybory i zacierającym ślady stóp własnego doppelgänger tam, gdzie odpowiedź na pytanie stawiane przez widza byłoby niepotrzebnym końcem podróży. Będąc studentem uczelni filmowej (PWSFTViT w Łodzi) robi to ze sprytem i całym bagażem umiejętności zręcznego żonglowania narracjami, precyzyjnie zaplanowanymi zwrotami akcji, pracując na efekt kinowy. Jego instalacja jest nacechowana konceptualnym myśleniem, dada-lekkością, ale nade wszystko jest filmowa – kolejne prace, wykonane w różnych mediach (od unikatowego polaroida i erotycznie analitycznego wideo, w którym w dwie minuty przemierzymy kilka dekad, na fragmencie scenografii, użytym na planie filmowym kończąc) – zestawione są na zasadzie szkatułkowej opowieści, w której odnajdziemy nawiązania do prac Duchampa, Magritte'a, Lyncha.
Łukasz poważnieje jako perfekcjonista techniczny (prace w technice mokrego kolodionu, wielkoformatowe fotografie stykowe, wideo w technice highspeed). Tworzy zestaw autokomentujących się prac, które bezlitośnie dają nam do zrozumienia, że balon cytatów, z których utkane są nasze "unikalne" przeżycia będzie rósł i nigdy nie pęknie. To smutne i piękne jednocześnie, a tak lubimy najbardziej.
Wojciech Puś
"Explore" to najnowsza kolekcja młodego projektanta i artysty pochodzącego z Hong Kongu tworzącego pod pseudonimem YAO KASAI. Jest to jego debiut na rynku europejskim. Concept store w Galerii Wschodniej jest jedyną okazją na obejrzenie oraz nabycie jego projektów, gdyż tworzy on głównie na indywidualne zlecenia w swojej pracowni w Hong Kongu.
projekt artystyczno-badawczy dotyczący kobiet nieumiejscowionych w historii
wystawa podsumowująca
Projekt Invisible inVisible / Niewidzialne widzialnego/ dotyczy kobiet nieumiejscowionych w historii, które z różnych powodów zostały zapomniane lub wymazane ze zbiorowej pamięci. Interesują mnie postacie niejednoznaczne, którym udało się czegoś dokonać, zaistnieć w historii miasta, dzielnicy, regionu, ale posiadające "rysę" na biografii, która nie pozwala zakwalifikować ich jednoznacznie do grona bohaterek, którym wystawia się pomniki. Interesują mnie także postacie trudne do interpretacji, tajemnicze, pozostające na marginesie, których losy wydają mi się ważne z perspektywy współczesnych dyskursów kultury, a także problemów inności, tożsamości, wykluczenia.
W ramach projektu zrealizowałam w przestrzeni publicznej Łodzi trzy instalacje, które nawiązują do postaci zapomnianych kobiet. Są to instalacje na opuszczonych budynkach, które przestały pełnić dawną funkcję, a jeszcze nie znaleziono dla nich nowego przeznaczenia. Takie miejsca mają w sobie coś tajemniczego, też niebezpiecznego, choć dla wielu przechodniów stają się przeźroczyste lub po prostu drażnią ich swoją nieprzystawalnością do reszty okolicy, rażą poczucie estetyki. Podobnie jest z historiami kobiet, na których oparłam swoją pracę.
Postały trzy instalacje, których bohaterkami są: Eugenia Steinbart, która całe życie przebierała się za mężczyznę, Michalina Tatarkówna-Majkowska – włókniarką, która rządziła Łodzią oraz Fifi Zastrow – aktorka żydowskiego pochodzenia, która grała w Theater zu Litzmannstadt.
Wystawa w Galerii Wschodniej będzie podsumowaniem kilkumiesięcznego projektu, podczas którego zaistniały nie tylko instalacje w przestrzeni publicznej, ale również performance oraz dyskusje panelowe, nagrania video, fotografie, teksty. Zostały zebrane archiwalia, które stały się materiałem dla sztuki. Czy udało się przez to zbliżyć tajemnicy życia tych trzech kobiet o bardzo różnych życiorysach? Czy coś je łączy? Czy są istotne z perspektywy współczesności? Jakie treści niesie ze sobą użyta w projekcie forma instalacji? Próbą odpowiedzi będzie wystawa w Galerii Wschodniej.
Więcej o projekcie na www.invisiblewomen.info
współpraca: Centrum Dialogu im. Marka Edelmana, Galeria Wschodnia
Projekt został zrealizowany dzięki Stypendium Prezydent Miasta Łodzi
dla Twórców i Animatorów Kultury.
Anka Leśniak
Od kilku lat zajmuje się rolą kobiet w historii i historii sztuki. Ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Łódzkim (2003) oraz Wydział Edukacji Wizualnej /obecnie Wydział Sztuk Wizualnych/ na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, dyplomem z wyróżnieniem (2004). Od 2013 roku jest doktorantką na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jej projekty mają charakter intermedialny – działa na pograniczu instalacji, performance, fotografii, video, rysunku oraz tekstu wizualnego. Tworzy prace site specific.
Więcej o artystce na: www.ankalesniak.pl
Michalina zuch dziewczyna, ul. Zachodnia 27 A, Łódź
Eugenia żeni się, ul. Drukarska 2, Łódź
Fifi Zastrow. Acta est fabula, ul. Jaracza 34, Łódź
Designed with
Landing Page Builder