Kapituła:
Janusz Bałdyga
Andrzej Dłużniewski
(laureat nagrody im. K. Kobro w 2003 roku)
Leszek Knaflewski
Jarosław Modzelewski
Teresa Murak

Laureat:
Krzysztof M. Bednarski

Fundatorami nagrody są bracia Dariusz i Krzysztof Bieńkowscy z Łodzi.

Krzysztof M. Bednarski rzeźbiarz, plakacista, twórca instalacji i obiektów, akcjoner.
Urodzony 25 lipca 1953 r. w Krakowie, mieszka w Rzymie.
W latach 1973-1978 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie, w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza. Od 1975 r. do 1981 r. związany był z Teatrem Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Projektował plakaty do większości wydarzeń tzw. okresu „parateatralnego” m.in.: „Special Project” (1975), „Nocne czuwanie” (1977), „Przedsięwzięcie Góra” (1977), „Przedsięwzięcie Ziemia” (1977-79), „Drzewo ludzi” (1979). Jego praca dyplomowa (1978) „Portret totalny Karola Marksa” powielony odlew głowy twórcy socjalizmu naukowego była wyrazem drwiny oraz oporu wobec oficjalnej ideologii PRL. W kontekst polityczny wpisuje się wiele rzeźb Bednarskiego.
Prace tworzone na przełomie lat 70. i 80. wykorzystywały motyw olbrzymiej dłoni („Bilet” i „Gest” z 1979 r., „Miejsce urodzenia” z 1982 r.). Najbardziej znaną rzeźbą z tej serii jest „Victoria, Victoria” (1983). Gigantyczna marmurowa dłoń w geście litery V została odczytana jako symbol odczuć społecznych w okresie stanu wojennego. Od połowy lat 80. artysta często przebywa w Rzymie (miejsce zamieszkania jego przyszłej żony Mariny Fabri).
Podróż do Afryki równikowej wiosną 1986 r. była ważnym momentem w rozwoju duchowym Bednarskiego. W 1987 r. instalacją „Moby Dick” rozpoczyna nowy okres twórczości, wypracowując własny język form wizualnych. Kanwą dzieła, inspirowanego symboliczną powieścią H. Melville'a, był znaleziony przypadkiem nad Wisłą kadłub opuszczonego jachtu. „Moby Dick" eksponowany w wielu wersjach: Gdynia 1987, Rzym 1988, Berlin 1989, Budapeszt 1997, Warszawa 2000/01, od 1992 r. znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi (imponujący obiekt o wymiarach ok. 900 x 250 x 260) Artysta często wraca także do motywu głowy Marksa: „La Rivoluzione Siamo Noi J. Beuys” (1986), „Dzieła zebrane Karola Marksa” (1988), „Kurhan Skram Lorak" (1988), „Kolumna skończona” (1991). W wielu pracach widoczne są związki rzeźbiarza z poezją „Silentium Universis” z 1984 r. (oparte o twórczość Wisławy Szymborskiej), „Fuga da Bisantio a Josif Brodski" (1987), „Unsichtbar” z 1993 r. (inspirowany wierszami R.M. Rilkego).
W oparciu o wizualny zapis i symboliczną treść poezji Dylana Thomasa Bednarski tworzy cykl prac z motywem klepsydry i mandali „Vision & Prayer” (1988-1990). Obejmuje on reliefy, rysunki, frottages, obiekty rzeźbiarskie. Budulcem instalacji z przełomu lat 80.i 90. były również przestrzenne gwiazdy (konstruowane z pełnych i ażurowych ostrosłupów) oraz metalowe stoły. W 1996 r. artysta zrealizował pomnik nagrobny Krzysztofa Kieślowskiego na warszawskich Powązkach. Jest także autorem prestiżowego pomnika Federica Felliniego w Rimini. W roku akademickim 1996/1997 Krzysztof Bednarski prowadził gościnnie pracownię Grzegorza Kowalskiego na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. W 1999 r. w CSW Zamek Ujazdowski zaprezentował wystawę „Scarpe Italiane Buty Włoskie”. Swoistą retrospektywę „pomyślaną jako autorska instalacja zbudowana z dawnych i nowych prac, z autoironicznym wideozdarzeniem pod tym samym tytułem" (cyt. za Marylą Sitkowską). W latach 2000-2003 w swej rzymskiej pracowni stworzył dwie grupy rzeźb inspirowanych tematami klasycznymi „Król i Królowa” oraz „Trzy Gracje” (eksponowane w CSW w kwietniu 2003r.). Nawiązujące do alchemii prace charakteryzuje pełna napięcia tektonika, nie pozbawiona erotyzmu królewska para trwa w radosnym locie między niebem a ziemią, zaś figury Gracji ekwilibrystycznie stoją na głowach. W 2003r. w Galerii Foksal artysta pokazał instalację „Ge'Hinnom” (Gehenna) z potłuczonych szyb i luster obszar zniszczenia i zagrożenia oświetlony czerwonym pulsującym światłem: sygnałem alertu. W roku 2004 podczas XIV Festiwalu Teatralnego MALTA w Poznaniu przedstawił swój teatr pamięci, formowanej i obciążonej czasami komunizmu, prezentując plastikowe głowy Marksa i instalację „Brakująca ręka Lenina”.

Alicja Cichowicz
(głównie w oparciu o opracowania Maryli Sitkowskiej)
12 listopada 2004 r.